İslam Çupi Yazıları

"İslam Çupi gibi olmak!"
Spor yazarlığına her başlayanın hedefi buydu. Hala da bu!...
Aralarından büyük gazeteciler, ünlü muhabirler, yazarlar, müdürler çıktı.
Ama hiç kimse "İslam Çupi" olamadı.
Türkiye Gazeteciler Cemiyeti ve Türkiye Spor Yazarları Derneği
yarışmalarında birincilikler kazandı. Gazetecilik yaşamı boyunca da
değişik alanlarda 26 ödüle adını yazdırdı. Basın Şeref Kartı sahibi ve
Türkiye Gazeteciler Cemiyeti üyesiydi. Bir dönem Türkiye Spor Yazarları
Derneği Asbaşkanlığı görevini de üstlenmişti. Evliydi. Bir kızı ve bir
torunu vardı.
Ve bu dünyadan göçtü, gitti. Ölümsüzlüğe doğru.


Yazılarından birkaç alıntı ;

''Türkiye'de Fenerbahçe Amerika'dir,öbür kulüpler bütün dünya...Bütün
dünyada darbeler bir kelle düşürüp yerine başka kelle koyabilir,
sosyalizm, komünizm beklenmeyen yumuşama resitalinin tuşlarına doğru
parmak uzatabilir, utanç duvari, özgürlük kuleleri, yıldızı tek ve
kırmızı saraylar yerle bir edilebilir, dünya döner, yaşam bir başka
biçimde çığlıklar atar sabahlara...Ama paranın tek sahibi giderse, hayat
biter. O zaman dünya rekabeti değil, dünya mezarlığı kurulur bu yaşı
başı belirsiz yuvarlak kürede...''
******
"
05-09-2000
...
Türkiye'de, Fenerbahçe Cumhuriyeti sağlıklı başarılı ve ilkse bu ülkede her
şey mutlu ve huzurludur. Esnafın yüzü güler, parakendeci ve toptancıların
tezgahında mal kalmaz. Tiyatrolar, sinemalar, sazlar, barlar meyhaneler fuldur.
Stadlar Türkiye'nin her vilayetinde lebaleptir. Fenerbahçe gittiği her kente
kendi ile birlikte büyük bereketini götürür, i...ler diye uğurlanmasına rağmen.
Fenerbahçe Cumhuriyeti ortalıkta yoksa, Türkiye yoktur, futbol yoktur, bolluk
yoktur, insanlar yoktur, canlılar güç nefes alır ve bu ülke kısa süre sonra
yaşayan yer olmaktan çıkıp, mezarlık olur. Fenerbahçe büyüklüğü ne şampiyonluk
büyüklüğü, ne kupa büyüklüğüdür. Onun büyüklüğü başka bir büyüklüktür işte,
adı konamaz... "
*****
"
19 Eylul 1985
...
Bordeaux Stadi kapali trıbunlerine goz attiginizda, belki 17. yuzyilin barok
mimarisine benzeyen, sarkiklarla karsilasirsiniz. Bu sarkiklar, o tribunlerde
oturan insanlar icin, kafalarinin ustundeki bir kabara civisidir. Batabilir,
ama carsamba aksami Bordeaux karsisinda izledigim Fenerbahce, o barok mimarisinin
sivri uclu, kabaralarina temas etmeyecek kadar, sahada bir oyun yumusakligi kurdu.
Cok vuran Bordeaux forveti arasinda Yasar'in akil almaz mudahaleleri tribunlerde
bir arastirma konusu olurken, Fenerbahce defansinda Yasar'in otesinde de kocamanlasan
devler vardi.
...
"Giresse, Tigana...ama, ondan sonrasi Fenerbahce'nin altinda karavana."
...
"Fenerbahce'nin gucunu ve buyuklugunu kabul etmek" istegi. Avrupa'da nerede olursak
olalim, vatandaslarimizin vizesiz adim atamadigi bir ortamda Fenerbahce'nin Bordeaux
sahasinda adimlarini cok ustaca ve bilincli sekilde atisi da Turk insani icin baska
bir gurur ve kisilik bulma belirtisiydi "

Beşiktaş'lı Baba Hakkı onu sporun Balzac'ı olarak tanımlamıştır. Yine Süleyman Seba'da Çupi'ye "Arnavut Prensi " ünvanını yakıştırmıştır.
Yine büyük üstad Fenerbahçe nin Galatasaray'ı 4-3 yendiği maçtan sonra
yazdığı yazı hala akıllarımızdan çıkmamıştır. O Fenerbahçe'ye başka bir
aşıktı.



İşte Fenerbahçe'nin Galatasaray'ı 4-3 yendiği maçtan sonraki yazdıkları.

FENERBAHÇE YENİLMEZ

Bu bir Fenerbahce destanidir.

Bu 4-3`luk kupa destanınıi goren yaşı yirmilik Fenerbahce taraftarı,
bir 30 yıl, Galatasaray-Fenerbahce rekabeti söz konusu olduğunda hep bu
macı anlatacaktır, böbürlenerek Fenerliliğini höpürdeterek.

Ve Fenerbahceli su destan maca soyle bir kabadayılık asacaktır. "Biz
onlara ilk yarida 3 gol avans verip, Galatasaray`ı kupada pacavra
ettik."

Ne müthiş ne uyunamaz bir kabus ilk devresi idi; Fenerbahce için.

Baldırına cok iri bir bandaj geçirmiş bir Oğuz mac başlamadan önce
çimene pek nazlı koyduğu sol ayagi ile Fenerbahçe için sakatlıktan
sonra gelen bir mutluluk muydu, yoksa hic cözülmeyecek bir bilmece
miydi?

Fenerbahce`nin mevsim başından beri bir türlü klas ve emek
disiplinine sokamadığı geri dörtlu, Prekazi gibi umulmadık uzak goller
vuran, Uğur gibi cok ters gol kontrataklari çıkartan, Tanju gibi
onsekiz dışı ve içi hareketlerde esrarengiz file senaryolari yazan
rakipler karşısında, ne kadar başarılı bir defans grafiği çizeceklerdi?

Mac başladıktan sonra görüldü ki, Oğuz`un sol ayağı Tanrı`dan
kendisine verilmiş bir sol ayak değil, sonradan takılmış bir tahta
bacaktı, sanki. En basit top kontrolünü yapamıyor, o sihirli ve rahat
driplinglerine kişilik koyamiyor, oyunun Galatasaray orta sahasına
doğru kaçışın caresiz gözlerle seyrediyordu.

Oğuz kaybolmuştu, arkasından Fenerbahçe kaybedecekti belki de.

Çünkü alabora olan Fenerbahçe orta saha gemisinden sonra bu alanın
gerisinde titrek bir filika gibi oynayan geri dörtlü, giderek kabaran
ve haşinlesen Galatasaray denizinin üstünde fazla canlı olarak
kalamayacakti.

Maç iri bir orkinos ağı gibi örülüyordu, Fenerbahçe`nin üstüne. Çok iyi
oynamaya başladığı zamanlar, eksantrik görüntülerle Galatasaray
defansının önleyemedigi gol pozisyonları buldugu zamanlar, Deda`nın
dönmüş düdüğüne teknik tavırlar koyduğu zamanlar.

Ne oldu biliyor musunuz?

Fenerbahce, Galatasaray`dan 3 gol yedi.

Biri acemi savunma hareketli Ergin`in penaltısından, ikincisi rakibe
sunulmuş ters bir kafa vuruşundan, üçüncüsü yan hakeme gore nizami tv
yayınına gore ofsayt kritik bir hareketten.

Fenerbahce ile alay ediyordu; Galatasaray kale direkleri. 3-0 yenik bir Fenerbahce`nin Hasan`in ayağından cıkan volesi bile
Galatasaray`in yan odunlarından birisine vuruyordu.

Ne vardi 3-0`dan sonra Galatasaray galerisinde? Tribunlerin hepsinde,
vatandaş tribununde basın ve şeref tribunlerinde ciklet yerine
Fenerbahçe`yi ciğneyen alaylı şapuşupurlar ve rakibini küçümseyen dudak
valsleri.

Avrupa kupasında final hayali görürken, kendi hayatını ölduren, Türkiye
Ligi`nde ise bu yıl hiç doğmamış Mustafa Denizli`nin ortalara çıkıp
piste dikilip, kupanın hiç olmazsa yerlisinde yeni bir final hayatı
araması ve bu hayatı yakaladığına inanmasi, o kadar dogaldı ki.

Fakat o Galata kulesi dibi eski yahudi kılıklı eskiciye benzeyen, her
mactan once güya Galatasaray`ı ısıtan hamamcı görevini üstlenen o Alman
kondisyoner pandomimcisi devre biterken , hangi top ilim ve
irfanına sığınarak eli ile Fenerbahçe tribunlerine "beş... beş..."
işareti yapıyordu.

O ELİ, FENERBAHÇE LAVABONA SOKAR SONRA...

Bitmemiş bir maçın, en tehlikeli yani "güven"in dozudur.

Mustafa Denizli ve takımı maçın ikinci yarısına maçı kazanmış ekip
guveni içinde çıkarken, kendi timinin bünyesine 5 yer değişikligi ile
baska bir nefs ve hırs sokan Veselinovic`in Fener ihtarını, ne
Galatasaray, ne de Mustafa Denizli ciddiye aldi.

Herhalde kazandığını düşünen bir takım, kaybetmeyi düşünmeyen bir
ekiple yarışırken, ne onun kadar inançlı, ne onun kadar yırtıcı, ne
onun kadar hırslı, ne onun kadar onurlu olabilir.

Bir metafizik gol atan Aykut kaybetmeyi duşünmuyordu. İkinci devre
boyunca Galatasaray yarı sahasında şeytanın bolerosundan figurler yapan
Rıdvan kaybetmeyi düşünmüyordu. Galatasaray yarı sahasının sol
tarafına hangi sarı-kırmızı futbolcu gelmişse onları ayaklarından püskürttüğü eterle bayıltan Hakan kaybetmeyi düşünmüyordu.

Hele hele 90 dakikanın her dakikasinda, sahanın her yerinde
Galatasaray takımı ile tek adammış gibisine mücadele eden, 3 muhteşem
gol atan ve simdilerde "Turkiye`nin en iyi santrforu" fetfasini
çıkartan Hasan, kaybetmeyi hic mi hic düşünmüyordu.

Bu maç basit bir maç değil, Fenerbahce icin bir tarih maçtır.

Belki Fenerli bir şair, ileride bu macin üstüne soyle bir mısra
düşecektir:

FENERBAHÇE YENİLMEZ... BU FORMA İLE DALGA GEÇİLMEZ!